Łomnica. Niecodzienny Jubileusz 100 - lecia urodzin Pani Gertrudy Drogla z Łomnicy - 29.07.2022 [Zdjęcia]

Nie często się zdarza, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”.

Tak właśnie jest dzisiaj - 29 lipca 2022r. w Łomnicy, gdzie swoje setne urodziny świętuje Pani Gertruda. Pani Gertruda Drogla z domu Flejszerowicz, urodziła się 29.07.1922 r. w Łomnicy.

Z tej okazji z życzeniami przybyli przedstawiciele gminy – burmistrz Tomasz Kurasiński, kierownik USC Anna Kalemba, którzy złożyli Jubilatce życzenia dalszych długich lat w zdrowiu. Były kwiaty, gratulacje, chwile wzruszenia. List gratulacyjny Pani Gertrudzie z okazji setnych urodzin, przesłał również premier Mateusz Morawiecki.

Gertruda wychowała się z 2 rodzeństwa (bratem i siostrą). Starszym bratem i młodszą siostrą. Dzieciństwo spędziła w Łomnicy. W wieku 17 lat z całą rodziną ucieka przed wojną do Lwowa, z którego powróciła w kwietniu 1945 roku.

W październiku 1945 r. wyszła za mąż. Urodziła 6 dzieci, z których dwoje wcześnie zmarło. Mając 46 lat została wdową i całe swoje życie poświęciła na opiekę nad czworga dziećmi i domem.
Doczekała się:

• 12 wnuków
• 14 prawnuków.

Do dzisiaj mieszka w domu, w którym pierwszym krzykiem oznajmiła swoje przyjście na świat.

Dostojnej Jubilatce życzymy wszystkiego dobrego, niech każda chwila będzie dla Pani źródłem szczęścia i upływa spokoju i zdrowiu.

Czytaj także: Setna rocznica urodzin. Pani Jadwiga Friedrich 200 lat, 200 lat niech żyje, żyje nam!

Dnia 29 lipca 1922 roku Joannie i Feliksowi Fleiszerowicz urodziło się drugie dziecko – Gertruda. Pierwszym dzieckiem był syn Roman. Po siedmiu latach jako trzecie dziecko w rodzinie Fleiszerowiczów urodziła się córka Marianna, którą Gertruda musiała się opiekować, pomimo dostatku, które zapewniał ojciec będąc urzędnikiem pocztowym. W wieku siedmiu lat, jak inne dzieci, rozpoczęła naukę w Szkole Podstawowej w Łomnicy, którą w wieku czternastu lat ukończyła.

Każdy z członków rodziny otrzymał przyszyty do ubrania woreczek z pieniędzmi w razie potrzeby. Sytuacja zmieniła się diametralnie, kiedy 17 września od wschodu na ziemie polskie uderzyła Armia Czerwona. Pomimo dotarcia do Lwowa cała rodzina została zmuszona do powrotu do Łomnicy. Po powrocie zastają dom cały, jednakże muszą zamieszkać z przydzielonymi współlokatorami, z którymi zajmują jeden wspólny pokój.

Gertruda jako nastoletnia dziewczyna zostaje wysłana do pracy w gospodarstwie u Niemca Zeiferta. Pozostaje na służbie przez całą wojnę. Po zakończeniu II Wojny Światowej wraca do rodzinnego domu.

W 1945 roku wychodzi za mąż za Józefa Droglę. W 1946 roku na świat przychodzi Ich pierwsze dziecko Stanisław. Po dwóch latach rodzi się córka Joanna, w 1950 roku przychodzą na świat bliźniaczki Józefa i Maria. Niestety córka Maria umiera po czterech miesiącach. W 1953 roku rodzi się jej drugi syn Franciszek. W 1954 roku na świat przychodzi się syn Wojciech, który umiera przy porodzie.

Gertruda zajmuje się domem i dziećmi, a mąż Józef posiadając umiejętności tokarskie, nabyte w czasie wojny w Niemczech, pracuje w PKP w Zbąszynku. Pobyt Józefa w Łagrze w czasie wojny powoduje, że stan Jego zdrowia pogarsza się z roku na rok. Umiera w 1968 roku osierocając czworo dzieci i pozostawia bez środków do życia 46 letnią żonę Gertrudę.

Gertruda dzięki pomocy rodziców otrzymuje rentę po mężu. Najstarszy syn Stanisław przebywa w tym czasie w wojsku, a pozostałe dzieci uczęszczają do szkół. W 1977 roku umiera jej wspaniały ojciec Feliks, a dziesięć lat później umiera matka Joanna. Międzyczasie dzieci zakładają swoje rodziny.

10 kwietnia 2010 roku w dzień Katastrofy Smoleńskiej umiera Jej wnuk Jerzy, znany wszystkim jako Zyga. Po upływie roku umiera Jego ojciec Jan Górawski, a po 11 miesiącach odchodzi Jej córka Joanna Górawska. Wydarzenia te odciskają piętno na życiu Gertrudy i wpływają na Jej stan psychiczny. Staje się osobą zagubioną i bezradną, podupada na siłach.

Obecnie mieszka, otoczona troskliwą opieką, z synem Franciszkiem i Jego żoną Barbarą, w swoim rodzinnym domu.
W całym życiu wiodło Jej się różnie, ale zawsze i wszędzie przyjmowała wszystko z wdzięcznością. Nigdy nie miała wygórowanego mniemania o sobie, pozostała osobą skromną i miłą. Zawsze w wierze katolickiej, nigdy nie zwątpiła w Boga mimo ciężkich przeżyć w czasie II Wojny Światowej.